Prawidłowa przemiana materii w komórkach wymaga dwóch hormonów, które wytwarzane są przez tarczycę. Niedobór tych hormonów zaburza prawidłowy metabolizm i zaburzenia w organizmie.

Tarczyca i jej najczęstsze choroby

Funkcjonowanie organizmu ludzkiego jest niezwykle skomplikowane i wszystkie jego elementy są wzajemnie powiązane. Tarczyca dla prawidłowego funkcjonowania i wytwarzania odpowiedniej ilości hormonów potrzebuje jodu z pożywienia i hormonu TSH wytwarzanego przez przysadkę mózgową. Brak lub niedobór jednego z tych elementów zaburza produkcję tyroksyny (T4) i trójjodtyroniny (T3). Może produkować je także w nadmiarze, co również nie jest zdrowe.

Najczęstsze choroby tarczycy to jej niedoczynność lub nadczynność, ale występują także choroby o charakterze autoimmunologicznym (Hashimoto,  Grawes-Basedowa), czyli wynikającymi z autoagresji układu immunologicznego, który atakuje własne komórki. Osobną kategorią są guzki i zmiany nowotworowe.

Niedoczynność tarczycy

Spowodowana jest niewystarczającą ilością T3 i T4 produkowanych przez tarczycę. Najczęściej Chorują na nią osoby starsze i kobiety. Może mieć postać utajoną, która nie daje wyraźnych objawów lub postać pełnoobjawową (kliniczną). Najczęściej występujące objawy to:

• zaparcia,
• nagły przyrost wagi bez zmiany sposobu odżywiania,
• duszności,
• bóle stawów,
• bóle mięśni,
• obniżone libido,
• impotencja,
• problemy skórne – skóra staje się sucha i łuszczy się
• włosy są łamliwe i wypadają.

Niedoczynność tarczycy może wywoływać także problemy z koncentracją, pamięcią oraz bóle głowy i uczucie zimna.

Leczenie niedoczynności tarczycy polega przede wszystkim na wyrównaniu poziomu hormonów T3 i T4 za pomocą odpowiednio dobranych leków. Zawsze dawki dobierane są indywidualnie i czasami wymagają wielu prób. Po wyrównaniu poziomu hormonów organizm zaczyna funkcjonować normalnie i wszystkie niekorzystne objawy ustępują.

Nadczynność tarczycy

To nadmierna produkcja hormonów tarczycowych wywołana czynnikami autoimmunologicznymi (nadczynność pierwotna) lub zewnętrznymi (nadczynność wtórna). Przyczynami nadczynności wtórnej mogą być nadmierny i długo utrzymujący się stres, ciąża, choroby zakaźne, zaburzenia w życiu płciowym, przekwitanie. Najczęstszymi objawami nadczynności tarczycy są:

• nadmierna pobudliwość,
• gwałtowna zmiana nastrojów,
• nagłe chudnięcie,
• skłonność do biegunek,
• kołatanie serca,
• zwiększona potliwość.

Dodatkowo na nadczynność tarczycy mogą wskazywać zaburzenia w miesiączkowaniu, uczucie gorąca, zaczerwienienia skóry twarzy i szyi, bezsenność.

Rozpoznanie nadczynności tarczycy następuje w wyniku badań laboratoryjnych określających poziom hormonów T3, T4, oraz TSH.

Leczenie nadczynności jest długotrwałe i polega przede wszystkim na zapewnieniu choremu odpowiednich warunków, tzn. na zapewnieniu spokoju, czasu na wypoczynek i wyeliminowaniu sytuacji stresujących. Obok tego oczywiście musi być wdrożone leczenie farmakologiczne dostosowane indywidualnie do pacjenta. W niektórych przypadkach konieczne jest wdrożenie leczenia izotopowego.

Więcej na stronie http://leczymytarczyce.pl